بنام خداوند جان آفرین

هیچ کس تصور آن را هم نمیکرد که شاهد اهانت به ساحت مقدس سید شهیدان باشد.

     پیشتر، در عاشورای سال 1376 عده ای آشوبگر بی دین و پلشت، وجود منحوسشان را در پناه و سایه فردی نابخرد و سبکسر خزاندند، کارناوال شادی به راه انداختند و با سکوتی از سر میل به قدرت از جانب آن سید کج اندیش روبرو شدند.

     همان شد که امروزه جرات کردند و به گستاخی عمیقتری روی آوردند؛ شعارهای زننده تر، حرمتهای دریده تر، نطفه های ناپاک تر، شکمها و چشمها و گوشهای از حرام انباشته تر و سرکرده ای احمق تر از گذشته دارند و مطالباتی بی شرمانه تر.

     و باز هم سکوت است از جانب مدعیان انقلاب و خط امام؛ موسوی خفقان گرفته، خاتمی لال شده، صانعی به مرگ مصلحتی دچار شده، آیت الشیطانهای سبزپسند قم نشین در رودربایستی امام حسین و میرحسین مات شده اند، و ما ...
ما کجاییم؟ در کربلای حسین؟ یا کوفه میرحسین؟