با سلام. اولا بنده نگفته ام لباس پيامبر و ائمه با مردم زمانشان فرق داشت بلکه گفتم به مرور زمان لباسها تغيير کرد و چون لباسهاي وارداتي چندان تکافوي حيا و حجاب نميکرد به جامعه روحانيت وارد نشد(لطفا متن را دقيقتر بخوانيد). ثانيا نهايت کم سوادي است اگر ندانيم پيامبر منبري داشت و بر آن مينشست و براي مردم سخن ميگفت و اين رويه در زمان اميرالمومنين و ساير ائمه نيز رواج داشت. ثالثا در زمان پيامبر، جامعه به گستردگي فعلي نبود و روابط و ارجاعات تخصصي کاملا بر مبناي شناخت عيني و فردي صورت ميگرفت اما اکنون شما چگونه ميخواهيد يک وکيل يا يک پليس يا يک دکتر را از بين خيل عظيم مردم پيدا کنيد اگر علامت مشخصه اي نداشته باشند؟. رابعا جمله اي که از آن کتاب نقل کرده ايد صرف نظر از ميزان اتقان و استناد منبع، ربطي به لباس فعلي مورد بحث ما ندارد بلکه سخن از لباس فقهاي آنزمان است که نميدانيم به چه شکل بوده. خامسا تفکر "خلاصه شدن نماد دين در اخلاق" تفکر انحرافي و التقاطي است که من و شما به عنوان يک طلبه آبشخور و ثمره آنرا به خوبي ميشناسيم. اگرچه به راحتي ميتوان تشخيص داد اين ادبيات يک طلبه مدعي اخلاق و رفتار نيست. جعل هويت، روش درستي براي به کرسي نشاندن حرفهاي سطحي و بي محتوي نيست. موفق باشيد